Mają podobny smak i kolor. Karmel i toffi to kultowe słodycze, których smak wykorzystuje się przy produkcji cukierków, ciastek, ciast i cukierków. Wytwarzane na ich bazie lody to jedne z najpopularniejszych smaków. Czym właściwie różnią się te dwie brązowe słodkości? Toffi wytwarzane jest z cukru lub melasy i masła. Melassa to nic innego jak produkt uzyskany przy produkcji cukru. Półtwarda masa uzyskiwana jest w temperaturze 150-160 stopni. Jako dodatków używa się orzechów i aromatów. W różnych krajach toffi nosi różną nazwę i ma różną konsystencję. Anglicy tradycyjnie zajadają się butterscotch. Ta odmiana toffi jest krócej gotowana, a do przyrządzenia jej używa się brązowego cukru zamiast białego. Przygotowywany w czasie świat szwedzki Knack ma również nieco odmienną recepturę. Przygotowywany z syropu glukozowo-fruktozowego, bitej śmietany, cukru, masła i migdałów ma wyjątkowy smak znany w całej Skandynawii. Karmel to po prostu cukier poddany wysokiej temperaturze. Procesu karmelizacji używać można przy produkcji ciastek czy charakterystycznych cukierków. Wierzchnia warstwa kremu brulle to także karmel. Słynny francuski deser powstaje poprzez skarmelizowanie kremu specjalnym gazowym palnikiem. Coraz bardziej popularną ostatnio przekąską jest słony karmel, którego używa się np. jako sos do popcornu. Trudno jednoznacznie stwierdzić, który ze słodyczy jest zdrowszy – karmel czy toffi. Z pewnością obydwa, spożywane w nadmiarze, sprzyjają rozwojowi próchnicy, podnoszą poziom insuliny i hamują uwalnianie hormonu wzrostu. W niektórych przypadkach, jak np. dieta, konieczna jest całkowita rezygnacja z białego cukru na rzecz naturalnych słodzików. Wart uwagi jest Ksylitol, który ma o połowę mniej kalorii niż zwykły cukier. Za jego używaniem przemawia również hamowanie procesów próchniczych, regeneracja drobnych ubytków. Po dotarciu do wątroby Ksylitol działa jak rozpuszczalny błonnik, potęgując działanie wybranych kwasów tłuszczowych. Jego znanym walorem jest również to, że jego indeks glikemiczny jest aż dziewięciokrotnie niższy niż w przypadku zwykłego cukru. |